oblige
US /əˈblaɪdʒ/
UK /əˈblaɪdʒ/
1.
verplichten, dwingen
make (someone) legally or morally bound to an action or course of action
:
•
Doctors are obliged to keep patients' records confidential.
Artsen zijn verplicht om patiëntendossiers vertrouwelijk te houden.
•
The law obliges employers to provide a safe working environment.
De wet verplicht werkgevers om een veilige werkomgeving te bieden.
2.
helpen, tegemoetkomen
do as (someone) asks or desires in order to help or please them
:
•
Would you oblige me by opening the window?
Zou u mij willen verplichten door het raam te openen?
•
He was always ready to oblige his friends.
Hij was altijd bereid zijn vrienden te helpen.