face

US /feɪs/
UK /feɪs/
"face" picture
1.

gezicht

the front part of a person's head from the forehead to the chin, or the front part of an animal's head

:
•
She washed her face with cold water.
Ze waste haar gezicht met koud water.
•
The dog licked my face.
De hond likte mijn gezicht.
:
countenancevisagemugphysiognomy
2.

wijzerplaat, wand, vlak

the most important or main side of something

:
•
The clock has a clear face.
De klok heeft een duidelijke wijzerplaat.
•
The north face of the mountain was covered in snow.
De noordelijke wand van de berg was bedekt met sneeuw.
:
surfacefrontsidedial
1.

onder ogen zien, tegemoet treden

to confront or deal with (a difficult situation or person)

:
•
You need to face your fears.
Je moet je angsten onder ogen zien.
•
We have to face the consequences of our actions.
We moeten de gevolgen van onze daden onder ogen zien.
:
confrontmeetencounterdeal withtackle
2.

liggen, gericht zijn op

to have the front or main side in a particular direction

:
•
The house faces south.
Het huis ligt op het zuiden.
•
She turned to face the audience.
Ze draaide zich om om het publiek tegemoet te treden.
:
orientpointturn tolook out on
:
face-to-facefacingin the face ofon the face of itface powderface maskface up to