rein

US /reɪn/
UK /reɪn/
"rein" picture
1.

teugel

a long, narrow strap attached to a bridle, used to guide or check a horse

:
•
He pulled on the reins to slow down the horse.
Hij trok aan de teugels om het paard te vertragen.
•
The rider held the reins firmly.
De ruiter hield de teugels stevig vast.
:
bridletackharness
2.

controle, macht

the power to direct and control; control

:
•
The new manager took the reins of the department.
De nieuwe manager nam de teugels van de afdeling in handen.
•
She has full rein over the project.
Ze heeft de volledige controle over het project.
:
controlauthoritypowercommandmastery
1.

in de teugels houden, beheersen

to direct or check a horse by pulling on its reins

:
•
He reined in the horse just before it bolted.
Hij hield het paard in net voordat het op hol sloeg.
•
The rider carefully reined the stallion.
De ruiter hield de hengst voorzichtig in.
:
controlcurbcheckrestraingovern
2.

inperken, beperken

to control or limit something

:
•
The government tried to rein in spending.
De regering probeerde de uitgaven in te perken.
•
She needs to rein in her temper.
Ze moet haar humeur bedwingen.
:
curbrestrainlimitcontrolcheck
:
hold the reinsfree rein