distressed
US /dɪˈstrest/
UK /dɪˈstrest/
1.
bedroefd, verontrust, gekweld
suffering from anxiety, sorrow, or pain
:
•
She was deeply distressed by the news of her friend's illness.
Ze was diep bedroefd door het nieuws van de ziekte van haar vriendin.
•
The lost child looked very distressed.
Het verdwaalde kind zag er erg verontrust uit.
2.
verouderd, versleten, gehavend
(of furniture, leather, or clothing) given an appearance of age and wear
:
•
The antique shop had many pieces of distressed furniture.
De antiekwinkel had veel verouderde meubelstukken.
•
He wore a pair of distressed jeans.
Hij droeg een versleten spijkerbroek.
1.
verontrusten, bedroeven, kwellen
cause (someone) to feel anxiety, sorrow, or pain
:
•
The constant criticism began to distress her.
De constante kritiek begon haar te verontrusten.
•
It distresses me to see you so unhappy.
Het verontrust me je zo ongelukkig te zien.