break away
US /breɪk əˈweɪ/
UK /breɪk əˈweɪ/
1.
ontsnappen, losbreken
to escape from someone's hold or from a place
:
•
The suspect managed to break away from the police officer.
De verdachte wist te ontsnappen aan de politieagent.
•
The dog tried to break away from its leash.
De hond probeerde zich los te rukken van zijn riem.
2.
afscheiden, zich losmaken
to separate from a group or organization, often due to disagreement
:
•
A small faction decided to break away from the main political party.
Een kleine factie besloot zich af te scheiden van de belangrijkste politieke partij.
•
The region threatened to break away and form its own independent state.
De regio dreigde zich af te scheiden en een eigen onafhankelijke staat te vormen.