worm
US /wɝːm/
UK /wɝːm/
1.
worm
any of a number of long, slender, soft-bodied, legless invertebrates, such as an earthworm or tapeworm.
:
•
The early bird catches the worm.
De vroege vogel vangt de worm.
•
Fishermen often use worms as bait.
Vissers gebruiken vaak wormen als aas.
2.
worm, schoft
a person who is considered to be weak, contemptible, or insignificant.
:
•
He felt like a helpless worm after the public humiliation.
Hij voelde zich een hulpeloze worm na de openbare vernedering.
•
Don't let that little worm get to you.
Laat die kleine worm je niet raken.
1.
kronkelen, wurmen
move with a twisting or crawling motion.
:
•
The snake wormed its way through the tall grass.
De slang kronkelde zich een weg door het hoge gras.
•
He tried to worm his way out of the difficult situation.
Hij probeerde zich uit de moeilijke situatie te wurmen.