stumble
US /ˈstʌm.bəl/
UK /ˈstʌm.bəl/
1.
struikelen, wankelen
trip or momentarily lose one's balance; almost fall
:
•
He began to stumble as he walked through the uneven terrain.
Hij begon te struikelen toen hij door het oneffen terrein liep.
•
She stumbled on a loose rock and nearly fell.
Ze struikelde over een losse steen en viel bijna.
2.
struikelen, haperen
make a mistake or repeated mistakes in speaking or understanding
:
•
He tends to stumble over his words when he's nervous.
Hij heeft de neiging om over zijn woorden te struikelen als hij nerveus is.
•
The speaker would often stumble during his long speech.
De spreker zou vaak struikelen tijdens zijn lange toespraak.
3.
stuiten op, ontdekken bij toeval
find or discover (something) by chance
:
•
They stumbled upon an old, abandoned cabin in the woods.
Ze stuitten toevallig op een oude, verlaten hut in het bos.
•
I stumbled across an interesting article online.
Ik stuiterde toevallig op een interessant artikel online.
1.
struikelpartij, wankeling
an act of stumbling
:
•
He recovered from a slight stumble on the uneven path.
Hij herstelde zich van een lichte struikelpartij op het oneffen pad.
•
The sudden stumble caused her to drop her books.
De plotselinge struikelpartij zorgde ervoor dat ze haar boeken liet vallen.