settlement
US /ˈset̬.əl.mənt/
UK /ˈset̬.əl.mənt/
1.
schikking, regeling
an official agreement intended to resolve a dispute or conflict
:
•
The two parties reached a peaceful settlement after long negotiations.
De twee partijen bereikten een vreedzame schikking na lange onderhandelingen.
•
The court ordered a financial settlement for the victim.
De rechtbank beval een financiële schikking voor het slachtoffer.
2.
nederzetting, kolonie
a place, typically one which has previously been uninhabited, where people establish a community
:
•
The early pioneers established a small settlement near the river.
De vroege pioniers stichtten een kleine nederzetting nabij de rivier.
•
Archaeologists discovered an ancient Roman settlement.
Archeologen ontdekten een oude Romeinse nederzetting.
3.
kolonisatie, vestiging
the action of people making their permanent home in a place
:
•
The settlement of the West was a major historical event.
De kolonisatie van het Westen was een belangrijke historische gebeurtenis.
•
The government encouraged the settlement of new territories.
De regering moedigde de kolonisatie van nieuwe gebieden aan.