irritation
US /ˌɪr.əˈteɪ.ʃən/
UK /ˌɪr.əˈteɪ.ʃən/
1.
irritatie, ergernis
the state of feeling annoyed, impatient, or angry
:
•
He tried to hide his irritation at the delay.
Hij probeerde zijn irritatie over de vertraging te verbergen.
•
Her constant complaining caused him great irritation.
Haar constante geklaag veroorzaakte hem grote irritatie.
2.
irritatie, ontsteking
a painful or inflamed condition of a part of the body
:
•
The rash caused severe skin irritation.
De uitslag veroorzaakte ernstige huidirritatie.
•
He experienced eye irritation from the smoke.
Hij ervoer oogirritatie door de rook.