desolate
US /ˈdes.əl.ət/
UK /ˈdes.əl.ət/
1.
verlaten, desolaat, troosteloos
deserted of people and in a state of bleak and dismal emptiness
:
•
The old house stood on a desolate hill.
Het oude huis stond op een verlaten heuvel.
•
They walked through the desolate streets of the abandoned town.
Ze liepen door de verlaten straten van de verlaten stad.
2.
verwoest, troosteloos
(of a place) made uninhabitable or joyless
:
•
The war left the region desolate.
De oorlog liet de regio verwoest achter.
•
The economic downturn created a desolate landscape for businesses.
De economische neergang creëerde een troosteloos landschap voor bedrijven.
3.
troosteloos, radeloos, neerslachtig
feeling or showing misery, unhappiness, or loneliness
:
•
She felt utterly desolate after her pet died.
Ze voelde zich volkomen troosteloos nadat haar huisdier stierf.
•
His face was etched with a desolate expression.
Zijn gezicht was getekend met een troosteloze uitdrukking.
1.
verwoesten, ontvolken, troosteloos maken
make (a place) bleakly and depressingly empty or bare
:
•
The fire had desolated the entire forest.
De brand had het hele bos verwoest.
•
Years of neglect can desolate even the most beautiful garden.
Jaren van verwaarlozing kunnen zelfs de mooiste tuin verwoesten.