stand-off
US /ˈstænd.ɔːf/
UK /ˈstænd.ɔːf/
1.
การเผชิญหน้า, การหยุดชะงัก, ภาวะชะงักงัน
a deadlock between two equally matched opponents in a dispute or conflict
:
•
The negotiations ended in a stand-off, with neither side willing to compromise.
การเจรจาสิ้นสุดลงด้วยการเผชิญหน้า โดยไม่มีฝ่ายใดยอมประนีประนอม
•
Police were involved in a tense stand-off with the armed suspect.
ตำรวจเผชิญหน้ากับผู้ต้องสงสัยติดอาวุธอย่างตึงเครียด