mind
US /maɪnd/
UK /maɪnd/
1.
geest, verstand
the element of a person that enables them to be aware of the world and their experiences, to think, and to feel; the faculty of consciousness and thought.
:
•
She has a brilliant mind.
Ze heeft een briljante geest.
•
Keep an open mind.
Houd een open geest.
2.
aandacht, gedachten
a person's attention or thoughts
:
•
My mind was elsewhere.
Mijn gedachten waren elders.
•
He put his mind to the task.
Hij zette zijn gedachten op de taak.
1.
erg vinden, bezwaar hebben tegen
to object to or dislike (something)
:
•
Do you mind if I open the window?
Vind je het erg als ik het raam open?
•
I don't mind waiting.
Ik vind het niet erg om te wachten.
2.
opletten, acht slaan op
to pay attention to; heed
:
•
Mind your step!
Let op je stap!
•
He told me to mind my own business.
Hij zei me dat ik me met mijn eigen zaken moest bemoeien.