independent
US /ˌɪn.dɪˈpen.dənt/
UK /ˌɪn.dɪˈpen.dənt/
1.
onafhankelijk, zelfstandig
free from outside control; not subject to another's authority.
:
•
The country gained its independent status in 1960.
Het land verwierf zijn onafhankelijke status in 1960.
•
She is a strong, independent woman.
Ze is een sterke, onafhankelijke vrouw.
2.
onafhankelijk, afzonderlijk
not connected with another or with each other; separate.
:
•
These two issues are completely independent of each other.
Deze twee kwesties staan volledig los van elkaar.
•
The study found no independent evidence to support the claim.
De studie vond geen onafhankelijk bewijs om de bewering te ondersteunen.
1.
onafhankelijke, zelfstandige
an independent person or body.
:
•
The committee is composed of independents.
De commissie bestaat uit onafhankelijken.
•
He ran for office as an independent.
Hij stelde zich kandidaat als onafhankelijke.