distinct
US /dɪˈstɪŋkt/
UK /dɪˈstɪŋkt/
1.
onderscheiden, apart, duidelijk
clearly separate and different from something else
:
•
The two cultures are very distinct.
De twee culturen zijn heel onderscheiden.
•
There are three distinct types of this species.
Er zijn drie onderscheiden typen van deze soort.
2.
duidelijk, helder, onderscheidend
readily distinguishable by the senses; clear, sharp
:
•
The sound of the bell was very distinct.
Het geluid van de bel was heel duidelijk.
•
He spoke with a distinct British accent.
Hij sprak met een duidelijk Brits accent.