fulminate
US /ˈfʊl.mə.neɪt/
UK /ˈfʊl.mə.neɪt/
1.
fulmineren, uitvaren
express vehement protest
:
•
He continued to fulminate against the government's policies.
Hij bleef fulmineren tegen het beleid van de regering.
•
The speaker fulminated about the injustice of the system.
De spreker fulmineerde over de onrechtvaardigheid van het systeem.
2.
fulmineren, snel en ernstig ontwikkelen
(of a disease or symptom) develop suddenly and severely
:
•
The infection can fulminate rapidly, leading to serious complications.
De infectie kan snel fulmineren, wat tot ernstige complicaties leidt.
•
His condition began to fulminate after a few hours.
Zijn toestand begon na een paar uur te fulmineren.