cannon
US /ˈkæn.ən/
UK /ˈkæn.ən/
1.
kanon
a large, heavy piece of artillery, typically mounted on wheels, used in warfare to fire heavy projectiles
:
•
The ancient fortress still had several old cannons on display.
Het oude fort had nog steeds verschillende oude kanonnen tentoongesteld.
•
They fired the cannon to signal the start of the ceremony.
Ze vuurden het kanon af om het begin van de ceremonie aan te geven.
2.
kanon, geschut
a large gun, especially one mounted on a warship or aircraft
:
•
The warship was equipped with powerful naval cannons.
Het oorlogsschip was uitgerust met krachtige marinekanonnen.
•
Fighter jets often carry rapid-fire cannons for aerial combat.
Jachtvliegtuigen dragen vaak snelvuurkanonnen voor luchtgevechten.
1.
kanonneren, hard slaan
to hit (a ball) very hard or fast, especially in sports
:
•
The striker cannoned the ball into the back of the net.
De spits kanonneerde de bal in het net.
•
He cannoned the golf ball straight down the fairway.
Hij kanonneerde de golfbal recht over de fairway.