common
US /ˈkɑː.mən/
UK /ˈkɑː.mən/
1.
yaygın, ortak, genel
occurring, found, or done often; prevalent.
:
•
It's a common misconception that money buys happiness.
Paranın mutluluğu satın aldığı yaygın bir yanılgıdır.
•
Colds are very common in winter.
Soğuk algınlığı kışın çok yaygındır.
2.
ortak, müşterek
shared by, coming from, or belonging to more than one; joint.
:
•
They have a common interest in music.
Müziğe ortak bir ilgileri var.
•
We share a common goal.
Ortak bir hedefimiz var.
3.
4.
sıradan, basit
having no special distinction or quality; ordinary.
:
•
He's just a common man, nothing special.
O sadece sıradan bir adam, özel bir şey yok.
•
It was a very common mistake.
Çok sıradan bir hataydı.
1.
halk, sıradan insanlar
the ordinary people, as opposed to the aristocracy or to the clergy.
:
•
He rose from the common to become a respected leader.
Halktan yükselerek saygın bir lider oldu.
•
The traditions of the common were often overlooked by the elite.
Halkın gelenekleri elitler tarafından sıkça göz ardı edilirdi.
2.
ortak arazi, mera
land or resources belonging to or used by a community as a whole.
:
•
The villagers grazed their sheep on the common.
Köylüler koyunlarını ortak otlakta otlatırdı.
•
Access to the common was a right for all residents.
Ortak araziye erişim tüm sakinler için bir haktı.