riff
US /rɪf/
UK /rɪf/
1.
riff
a short repeated phrase in popular music or jazz, typically one that is improvised
:
•
The guitarist played a catchy riff throughout the song.
De gitarist speelde een pakkende riff gedurende het hele nummer.
•
That jazz band is known for its complex saxophone riffs.
Die jazzband staat bekend om zijn complexe saxofoonriffs.
2.
uitweiding, grap
a remark or a series of remarks, especially one that is a digression or a humorous improvisation
:
•
He went off on a long riff about the history of rock and roll.
Hij begon een lange uitweiding over de geschiedenis van rock-'n-roll.
•
The comedian's opening riff got a huge laugh from the audience.
De openingsgrap van de komiek zorgde voor een enorme lach bij het publiek.
1.
riffen, uitweiden
perform a riff
:
•
She loves to riff on old blues tunes.
Ze houdt ervan om te riffen op oude bluesnummers.
•
The speaker began to riff on the current political climate.
De spreker begon te uitweiden over het huidige politieke klimaat.