refute
US /rɪˈfjuːt/
UK /rɪˈfjuːt/
1.
weerleggen, ontkrachten
prove (a statement or theory) to be wrong or false; disprove.
:
•
These claims have been refuted by the evidence.
Deze beweringen zijn door het bewijs weerlegd.
•
It is difficult to refute his argument.
Het is moeilijk om zijn argument te weerleggen.
2.
ontkennen, tegenspreken
deny the truth or accuracy of (a statement or theory).
:
•
He attempted to refute the allegations.
Hij probeerde de beweringen te weerleggen.
•
The company refuted claims of unsafe practices.
Het bedrijf weerlegde beweringen over onveilige praktijken.