enchantment
US /ɪnˈtʃænt.mənt/
UK /ɪnˈtʃænt.mənt/
1.
betovering, verrukking
a feeling of great pleasure and delight
:
•
The audience watched the magician's tricks with pure enchantment.
Het publiek keek met pure betovering naar de trucs van de goochelaar.
•
The child's eyes were filled with enchantment as she saw the fairy lights.
De ogen van het kind waren gevuld met betovering toen ze de sprookjeslichtjes zag.
2.
betovering, toverspreuk
the state of being under a spell; magic
:
•
The witch cast a powerful enchantment on the prince.
De heks sprak een krachtige betovering uit over de prins.
•
He was under the enchantment of the ancient artifact.
Hij stond onder de betovering van het oude artefact.