distinctive
US /dɪˈstɪŋk.tɪv/
UK /dɪˈstɪŋk.tɪv/
1.
onderscheidend, kenmerkend, distinctief
characteristic of one person or thing, and so serving to distinguish it from others.
:
•
The artist has a very distinctive style.
De kunstenaar heeft een zeer onderscheidende stijl.
•
The building has a distinctive red roof.
Het gebouw heeft een opvallend rood dak.