dispensation
US /ˌdɪs.penˈseɪ.ʃən/
UK /ˌdɪs.penˈseɪ.ʃən/
1.
dispensatie, vrijstelling
exemption from a rule or usual requirement
:
•
The church granted a dispensation for the marriage to take place outside the parish.
De kerk verleende een dispensatie voor het huwelijk buiten de parochie.
•
He received a special dispensation to work fewer hours due to his health condition.
Hij kreeg een speciale dispensatie om minder uren te werken vanwege zijn gezondheidstoestand.
2.
orde, systeem, bestel
a system of order, government, or organization of a nation, society, or religion
:
•
The new economic dispensation aimed to reduce inequality.
De nieuwe economische orde was gericht op het verminderen van ongelijkheid.
•
Under the old dispensation, only men could vote.
Onder de oude orde konden alleen mannen stemmen.