bludgeon

US /ˈblʌdʒ.ən/
UK /ˈblʌdʒ.ən/
"bludgeon" picture
1.

knuppel, matrak

a thick stick with a heavy end, used as a weapon

:
•
The attacker wielded a heavy bludgeon.
De aanvaller zwaaide met een zware knuppel.
•
He was struck with a bludgeon during the robbery.
Hij werd tijdens de overval met een knuppel geslagen.
:
clubcudgelbattruncheoncosh
1.

neerslaan, slaan met een knuppel

to hit someone or something with a heavy object

:
•
He threatened to bludgeon anyone who tried to stop him.
Hij dreigde iedereen te neerslaan die hem probeerde tegen te houden.
•
The police had to bludgeon their way through the crowd.
De politie moest zich een weg banen door de menigte.
:
clubbeatstrikebatterthrash
2.

dwingen, onderdrukken

to force someone to do something, especially by using strong arguments or threats

:
•
They tried to bludgeon him into accepting the deal.
Ze probeerden hem te dwingen de deal te accepteren.
•
The government was accused of trying to bludgeon the public into submission.
De regering werd ervan beschuldigd te proberen het publiek tot onderwerping te dwingen.
:
coercecompelforcepressurebrowbeat