surrender
US /səˈren.dɚ/
UK /səˈren.dɚ/
1.
teslim etmek, vazgeçmek
to give up or hand over (a person, right, or possession) to another
:
•
The enemy was forced to surrender their weapons.
Düşman silahlarını teslim etmeye zorlandı.
•
He decided to surrender his claim to the property.
Mülk üzerindeki iddiasından vazgeçmeye karar verdi.
2.
teslim olmak, boyun eğmek
to give oneself up to a powerful enemy or influence
:
•
The rebels refused to surrender to the government forces.
İsyancılar hükümet güçlerine teslim olmayı reddetti.
•
She decided to surrender to her emotions.
Duygularına teslim olmaya karar verdi.
1.
teslimiyet, vazgeçme
the act of giving up or handing over something
:
•
The general demanded the immediate surrender of the city.
General, şehrin derhal teslim olmasını talep etti.
•
The document outlined the terms of the surrender.
Belge, teslim olma şartlarını özetliyordu.