capitulate
US /kəˈpɪtʃ.ə.leɪt/
UK /kəˈpɪtʃ.ə.leɪt/
1.
teslim olmak, boyun eğmek
cease to resist an opponent or an unwelcome demand; surrender
:
•
The enemy was forced to capitulate after a long siege.
Düşman uzun bir kuşatmadan sonra teslim olmak zorunda kaldı.
•
She refused to capitulate to their demands.
Onların taleplerine boyun eğmeyi reddetti.