mind
US /maɪnd/
UK /maɪnd/
1.
zihin, akıl
the element of a person that enables them to be aware of the world and their experiences, to think, and to feel; the faculty of consciousness and thought.
:
•
She has a brilliant mind.
Parlak bir zihni var.
•
Keep an open mind.
Açık fikirli ol.
2.
dikkat, düşünceler
a person's attention or thoughts
:
•
My mind was elsewhere.
Aklım başka yerdeydi.
•
He put his mind to the task.
Göreve odaklandı.
1.
aldırmak, beğenmemek
to object to or dislike (something)
:
•
Do you mind if I open the window?
Pencereyi açmamda bir sakınca var mı?
•
I don't mind waiting.
Beklemekte bir sakınca görmüyorum.
2.
dikkat etmek, kulak vermek
to pay attention to; heed
:
•
Mind your step!
Adımına dikkat et!
•
He told me to mind my own business.
Bana kendi işime bakmamı söyledi.