imperative

US /ɪmˈper.ə.t̬ɪv/
UK /ɪmˈper.ə.t̬ɪv/
"imperative" picture
1.

zorunlu, şart, hayati

of vital importance; crucial

:
•
It is imperative that we act now.
Şimdi harekete geçmemiz şart.
•
Safety is of imperative concern.
Güvenlik önemli bir konudur.
:
crucialvitalessentialcriticalurgent
1.

zorunluluk, gereklilik

an essential or urgent thing

:
•
Paying off debt is a financial imperative.
Borç ödemek finansal bir zorunluluktur.
•
The new policy is a moral imperative.
Yeni politika ahlaki bir zorunluluktur.
:
necessityrequirementprioritycommandduty
2.

emir kipi, emir

a verb form expressing a command or exhortation, as in 'go!'

:
•
The sentence 'Close the door!' uses the imperative mood.
'Kapıyı kapat!' cümlesi emir kipi kullanır.
•
In English, the imperative form is often the base form of the verb.
İngilizcede emir kipi genellikle fiilin temel halidir.
:
imperative verb