high ground
US /haɪ ˈɡraʊnd/
UK /haɪ ˈɡraʊnd/
1.
yüksek arazi, yüksek yer
an area of elevated land
:
•
The soldiers took the high ground to gain a strategic advantage.
Askerler stratejik avantaj elde etmek için yüksek araziyi ele geçirdi.
•
From the high ground, they could see the entire valley.
Yüksek araziden tüm vadiyi görebiliyorlardı.
2.
ahlaki üstünlük, yüksek ahlaki zemin
a position of moral or intellectual superiority
:
•
She always tries to take the high ground in arguments.
Tartışmalarda her zaman ahlaki üstünlüğü ele geçirmeye çalışır.
•
Despite the provocations, he maintained the high ground and responded calmly.
Tahriklere rağmen ahlaki üstünlüğünü korudu ve sakin bir şekilde yanıt verdi.