contention
US /kənˈten.tʃən/
UK /kənˈten.tʃən/
1.
spór, kontrowersja, niezgoda
heated disagreement
:
•
The main point of contention was the budget allocation.
Głównym punktem spornym była alokacja budżetu.
•
Their long-standing contention over property rights finally went to court.
Ich długotrwały spór o prawa własności w końcu trafił do sądu.
2.
twierdzenie, argument, teza
an assertion, especially one maintained in argument
:
•
It was his contention that the new policy would harm small businesses.
Jego twierdzeniem było, że nowa polityka zaszkodzi małym firmom.
•
The lawyer presented his contention to the jury.
Prawnik przedstawił swoje twierdzenie ławie przysięgłych.