unbending
US /ʌnˈben.dɪŋ/
UK /ʌnˈben.dɪŋ/
1.
onbuigzaam, stijf
not readily bending or yielding to pressure
:
•
The old man's posture remained unbending despite his age.
De houding van de oude man bleef onbuigzaam ondanks zijn leeftijd.
•
The steel rod was unbending and could not be shaped by hand.
De stalen staaf was onbuigzaam en kon niet met de hand worden gevormd.
2.
onverzettelijk, onbuigzaam, koppig
unwilling to change one's opinions or behavior; resolute
:
•
Her unbending determination helped her achieve her goals.
Haar onbuigzame vastberadenheid hielp haar haar doelen te bereiken.
•
The manager was unbending in his decision to cut costs.
De manager was onverzettelijk in zijn besluit om kosten te besparen.