surrender
US /səˈren.dɚ/
UK /səˈren.dɚ/
1.
overgeven, opgeven
to give up or hand over (a person, right, or possession) to another
:
•
The enemy was forced to surrender their weapons.
De vijand werd gedwongen hun wapens te overgeven.
•
He decided to surrender his claim to the property.
Hij besloot zijn aanspraak op het eigendom te opgeven.
2.
zich overgeven, zwichten
to give oneself up to a powerful enemy or influence
:
•
The rebels refused to surrender to the government forces.
De rebellen weigerden zich te overgeven aan de regeringslegers.
•
She decided to surrender to her emotions.
Ze besloot zich te overgeven aan haar emoties.
1.
overgave, capitulatie
the act of giving up or handing over something
:
•
The general demanded the immediate surrender of the city.
De generaal eiste de onmiddellijke overgave van de stad.
•
The document outlined the terms of the surrender.
Het document schetste de voorwaarden van de overgave.