interrupt
US /ˌɪn.t̬əˈrʌpt/
UK /ˌɪn.t̬əˈrʌpt/
1.
onderbreken, verstoren
stop the continuous progress of (an activity or process)
:
•
Please don't interrupt me while I'm speaking.
Gelieve me niet te onderbreken terwijl ik spreek.
•
The meeting was interrupted by a fire alarm.
De vergadering werd onderbroken door een brandalarm.
2.
onderbreken, verstoren
break the continuous sound or flow of (a voice or sound)
:
•
A sudden cough interrupted her speech.
Een plotselinge hoest onderbrak haar toespraak.
•
The static interrupted the radio signal.
De ruis onderbrak het radiosignaal.