high ground
US /haɪ ˈɡraʊnd/
UK /haɪ ˈɡraʊnd/
1.
hogere grond, hoogte
an area of elevated land
:
•
The soldiers took the high ground to gain a strategic advantage.
De soldaten namen de hogere grond in om een strategisch voordeel te behalen.
•
From the high ground, they could see the entire valley.
Vanaf de hogere grond konden ze de hele vallei overzien.
2.
morele superioriteit, hogere morele grond
a position of moral or intellectual superiority
:
•
She always tries to take the high ground in arguments.
Ze probeert altijd de morele superioriteit te claimen in discussies.
•
Despite the provocations, he maintained the high ground and responded calmly.
Ondanks de provocaties behield hij de morele superioriteit en reageerde kalm.