estate
US /ɪˈsteɪt/
UK /ɪˈsteɪt/
1.
landgoed, domein
an extensive area of land in the country, usually with a large house, owned by one person, family, or organization
:
•
The family owned a vast country estate with acres of farmland.
De familie bezat een uitgestrekt landgoed met hectaren landbouwgrond.
•
The royal estate includes several palaces and gardens.
Het koninklijke landgoed omvat verschillende paleizen en tuinen.
2.
nalatenschap, boedel
all the money and property owned by a particular person, especially at death
:
•
His entire estate was left to his children.
Zijn hele nalatenschap werd aan zijn kinderen nagelaten.
•
The lawyer is handling the deceased's estate.
De advocaat behandelt de nalatenschap van de overledene.
3.
wijk, terrein
a group of houses or factories built in a planned way
:
•
They live on a housing estate on the edge of town.
Ze wonen op een woonwijk aan de rand van de stad.
•
The new industrial estate will create many jobs.
Het nieuwe industrieterrein zal veel banen creëren.
4.
staat, fase, stand
a particular state, period, or condition of life
:
•
He reached the third estate of his life, old age.
Hij bereikte de derde fase van zijn leven, de ouderdom.
•
The four estates of the realm were traditionally the clergy, nobility, commoners, and the press.
De vier standen van het rijk waren traditioneel de geestelijkheid, adel, burgers en de pers.