dog whistle
US /ˈdɔːɡ ˌwɪs.əl/
UK /ˈdɔːɡ ˌwɪs.əl/
1.
hondenfluitje
a high-pitched whistle used to call or train dogs, inaudible to the human ear but audible to dogs
:
•
He used a dog whistle to get his pet's attention.
Hij gebruikte een hondenfluitje om de aandacht van zijn huisdier te trekken.
•
The trainer blew the dog whistle, and the dog immediately sat down.
De trainer blies op het hondenfluitje en de hond ging onmiddellijk zitten.
2.
dog whistle, verborgen boodschap
a coded message or phrase communicated to a specific group of people without being understood by others outside the group
:
•
The politician's speech contained several dog whistles aimed at his base.
De toespraak van de politicus bevatte verschillende dog whistles gericht op zijn achterban.
•
The advertisement used a subtle dog whistle to appeal to a specific demographic.
De advertentie gebruikte een subtiele dog whistle om een specifieke demografie aan te spreken.