dodge
US /dɑːdʒ/
UK /dɑːdʒ/
1.
ontwijken, duiken
avoid (someone or something) by a sudden quick movement
:
•
He had to dodge a car that swerved into his lane.
Hij moest een auto ontwijken die zijn rijstrook opreed.
•
She managed to dodge the ball thrown at her.
Ze slaagde erin de naar haar gegooide bal te ontwijken.
2.
ontduiken, ontlopen
avoid (something undesirable or unpleasant) by a clever or dishonest trick
:
•
He tried to dodge paying his taxes.
Hij probeerde het betalen van zijn belastingen te ontduiken.
•
She always finds a way to dodge her responsibilities.
Ze vindt altijd een manier om haar verantwoordelijkheden te ontlopen.
1.
ontwijking, duik
a sudden quick movement to avoid something
:
•
He made a quick dodge to avoid the incoming punch.
Hij maakte een snelle ontwijking om de naderende stoot te ontwijken.
•
Her clever dodge saved her from answering the difficult question.
Haar slimme ontwijking redde haar van het beantwoorden van de moeilijke vraag.