blind
US /blaɪnd/
UK /blaɪnd/
1.
blind
unable to see because of injury, disease, or a congenital condition
:
•
She has been blind since birth.
Ze is al sinds haar geboorte blind.
•
He went blind in his old age.
Hij werd blind op zijn oude dag.
2.
blind, onwetend
not able to understand or accept something
:
•
He is blind to his own faults.
Hij is blind voor zijn eigen fouten.
•
Love is blind.
Liefde is blind.
1.
2.
verblinden, misleiden
deprive (someone) of understanding, judgment, or perception
:
•
His ambition blinded him to the risks.
Zijn ambitie verblindde hem voor de risico's.
•
Prejudice can blind people to the truth.
Vooroordelen kunnen mensen blind maken voor de waarheid.
1.
jaloezie, blind
a screen or cover for a window, especially one made of slats that can be adjusted to let in or shut out light
:
•
Please pull down the blinds to block the sun.
Trek de jaloezieën naar beneden om de zon te blokkeren.
•
The room was dark with the blinds drawn.
De kamer was donker met de jaloezieën dicht.