acquiescence
US /ˌæk.wiˈes.əns/
UK /ˌæk.wiˈes.əns/
1.
berusting, instemming, toestemming
the reluctant acceptance of something without protest
:
•
Her silence was taken as acquiescence to the plan.
Haar stilzwijgen werd opgevat als berusting in het plan.
•
The government's acquiescence to the demands led to further protests.
De berusting van de regering in de eisen leidde tot verdere protesten.