opposition
US /ˌɑː.pəˈzɪʃ.ən/
UK /ˌɑː.pəˈzɪʃ.ən/
1.
oppositie, weerstand
strong disagreement with or resistance to something, such as a plan, idea, or system
:
•
There was strong opposition to the new policy.
Er was sterke oppositie tegen het nieuwe beleid.
•
The government faced considerable opposition from the public.
De regering stuitte op aanzienlijke oppositie van het publiek.
2.
oppositie, oppositiepartij
a political party or group that is not in power but is critical of the government and seeks to replace it
:
•
The leader of the opposition criticized the government's budget.
De leider van de oppositie bekritiseerde de begroting van de regering.
•
The opposition party gained more seats in the recent election.
De oppositiepartij won meer zetels bij de recente verkiezingen.
3.
tegenstelling, contrast
a contrast or antithesis
:
•
The painting shows a clear opposition between light and shadow.
Het schilderij toont een duidelijke tegenstelling tussen licht en schaduw.
•
There is a fundamental opposition between their philosophies.
Er is een fundamentele tegenstelling tussen hun filosofieën.