unoccupied
US /ʌnˈɑːk.jəˌpaɪd/
UK /ʌnˈɑːk.jəˌpaɪd/

1.
2.
boş, meşgul olmayan, işsiz
not busy or engaged in an activity
:
•
He found himself unoccupied after finishing all his tasks.
Tüm görevlerini bitirdikten sonra kendini boşta buldu.
•
Her mind was completely unoccupied, allowing her to relax.
Zihni tamamen boştu, bu da onun rahatlamasını sağladı.