rein

US /reɪn/
UK /reɪn/
"rein" picture
1.

dizgin

a long, narrow strap attached to a bridle, used to guide or check a horse

:
•
He pulled on the reins to slow down the horse.
Atı yavaşlatmak için dizginleri çekti.
•
The rider held the reins firmly.
Binici dizginleri sıkıca tuttu.
:
bridletackharness
2.

kontrol, dizgin

the power to direct and control; control

:
•
The new manager took the reins of the department.
Yeni yönetici departmanın dizginlerini eline aldı.
•
She has full rein over the project.
Proje üzerinde tam kontrolü var.
:
controlauthoritypowercommandmastery
1.

dizginlemek, kontrol etmek

to direct or check a horse by pulling on its reins

:
•
He reined in the horse just before it bolted.
At şahlanmadan hemen önce dizginledi.
•
The rider carefully reined the stallion.
Binici aygırı dikkatlice dizginledi.
:
controlcurbcheckrestraingovern
2.

dizginlemek, sınırlamak

to control or limit something

:
•
The government tried to rein in spending.
Hükümet harcamaları dizginlemeye çalıştı.
•
She needs to rein in her temper.
Huysuzluğunu dizginlemesi gerekiyor.
:
curbrestrainlimitcontrolcheck
:
hold the reinsfree rein