hackle
US /ˈhæk.əl/
UK /ˈhæk.əl/
1.
boyun tüyü, sırt tüyü
a long, narrow feather on the neck or lower back of a domestic fowl, especially a rooster.
:
•
The rooster's iridescent hackles shimmered in the sunlight.
Horozun yanardöner boyun tüyleri güneş ışığında parladı.
•
The dog's hackles rose when it sensed danger.
Köpeğin tüyleri tehlikeyi hissettiğinde diken diken oldu.
1.
tüylerini kabartmak, sinirlendirmek
(of a dog or other animal) raise the hackles on its neck or back, typically in anger or alarm.
:
•
The cat began to hackle, hissing at the approaching dog.
Kedi, yaklaşan köpeğe tıslayarak tüylerini kabartmaya başladı.
•
His comments really hackled me.
Yorumları beni gerçekten sinirlendirdi.