scourge

US /skɝːdʒ/
UK /skɝːdʒ/
"scourge" picture
1.

แส้, เครื่องลงโทษ

a whip used as an instrument of punishment

:
•
The ancient Romans used a scourge for flogging.
ชาวโรมันโบราณใช้แส้สำหรับการเฆี่ยนตี
•
He felt the sting of the scourge on his back.
เขารู้สึกถึงความเจ็บปวดจากแส้ที่หลังของเขา
:
whiplashcat-o'-nine-tailsflagellum
2.

ภัยพิบัติ, หายนะ, ตัวก่อความทุกข์

a person or thing that causes great trouble or suffering

:
•
The disease was a scourge on the population.
โรคนี้เป็นภัยพิบัติต่อประชากร
•
Poverty remains a scourge in many parts of the world.
ความยากจนยังคงเป็นภัยพิบัติในหลายส่วนของโลก
:
banecurseplagueafflictiontorment
1.

เฆี่ยนตี, ทรมาน, ทำให้ทุกข์ทรมาน

to cause great suffering to

:
•
The country was scourged by civil war for decades.
ประเทศถูกภัยพิบัติจากสงครามกลางเมืองมานานหลายทศวรรษ
•
He scourged himself for his sins.
เขาเฆี่ยนตีตัวเองเพื่อชดใช้บาป
:
whipfloglashchastisepunishtormentafflictplague