own
US /oʊn/
UK /oʊn/
1.
ของตัวเอง, ส่วนตัว
having something as one's property; belonging to oneself
:
•
I have my own car.
ฉันมีรถเป็นของตัวเอง
•
She made the dress with her own hands.
เธอทำชุดด้วยมือของเธอเอง
1.
2.
ยอมรับ, รับทราบ
to admit or acknowledge that something is true or valid
:
•
He had to own up to his mistakes.
เขาต้องยอมรับความผิดพลาดของเขา
•
She wouldn't own that she was wrong.
เธอไม่ยอมรับว่าเธอผิด
1.
ด้วยตัวเอง, ลำพัง
used to emphasize that someone or something belongs to or is connected with a particular person or thing
:
•
He lives on his own.
เขาอยู่คนเดียว
•
She wants to do it on her own.
เธอต้องการทำมันด้วยตัวเอง