alone
US /əˈloʊn/
UK /əˈloʊn/
1.
คนเดียว, ลำพัง
having no one else present
:
•
She likes to be alone sometimes.
บางครั้งเธอชอบอยู่คนเดียว
•
He was sitting alone in the park.
เขานั่งอยู่คนเดียวในสวนสาธารณะ
2.
ด้วยตัวเอง, โดยลำพัง
without the help of other people
:
•
He built the entire house alone.
เขาสร้างบ้านทั้งหลังด้วยตัวเอง
•
Can you finish this task alone?
คุณสามารถทำงานนี้ให้เสร็จคนเดียวได้ไหม
1.
คนเดียว, ลำพัง
without anyone or anything else
:
•
He left her alone in the house.
เขาปล่อยให้เธออยู่คนเดียวในบ้าน
•
Just leave me alone!
ปล่อยฉันไว้คนเดียว!