dissident
US /ˈdɪs.ə.dənt/
UK /ˈdɪs.ə.dənt/
1.
ผู้ไม่เห็นด้วย, ผู้คัดค้าน
a person who opposes official policy, especially that of an authoritarian state.
:
•
The government arrested several dissidents for protesting.
รัฐบาลจับกุมผู้ไม่เห็นด้วยหลายคนจากการประท้วง
•
She became a prominent dissident against the regime.
เธอกลายเป็นผู้ไม่เห็นด้วยที่โดดเด่นต่อต้านระบอบการปกครอง
1.
ไม่เห็นด้วย, คัดค้าน
in opposition to official policy.
:
•
He held dissident views on the party's economic reforms.
เขามีมุมมองที่ไม่เห็นด้วยเกี่ยวกับการปฏิรูปเศรษฐกิจของพรรค
•
The group published a dissident newspaper.
กลุ่มดังกล่าวตีพิมพ์หนังสือพิมพ์ที่ไม่เห็นด้วย