dissidence
US /ˈdɪs.ə.dəns/
UK /ˈdɪs.ə.dəns/
1.
การไม่เห็นด้วย, การคัดค้าน, ความขัดแย้ง
protest against official policy; disagreement with an established religious or political system, organization, or belief.
:
•
The government suppressed all forms of dissidence.
รัฐบาลปราบปรามทุกรูปแบบของการไม่เห็นด้วย
•
There was growing dissidence within the party.
มีการไม่เห็นด้วยที่เพิ่มขึ้นภายในพรรค