compel

US /kəmˈpel/

UK /kəmˈpel/

บังคับ, บีบบังคับ

force or oblige (someone) to do something

•

The law will compel employers to provide health insurance.

กฎหมายจะบังคับให้นายจ้างจัดหาประกันสุขภาพ

•

He felt compelled to confess his crime.

เขารู้สึกถูกบังคับให้สารภาพอาชญากรรมของเขา

บังคับให้เกิด, ผลักดัน

bring about (something) by the use of force or pressure

•

The evidence compelled a verdict of guilty.

หลักฐานบังคับให้มีคำตัดสินว่ามีความผิด

•

His passion for justice compelled him to act.

ความหลงใหลในความยุติธรรมผลักดันให้เขาลงมือทำ