oblige
US /əˈblaɪdʒ/
UK /əˈblaɪdʒ/
1.
บังคับ, ผูกมัด
make (someone) legally or morally bound to an action or course of action
:
•
Doctors are obliged to keep patients' records confidential.
แพทย์มีหน้าที่รักษาความลับของประวัติผู้ป่วย
•
The law obliges employers to provide a safe working environment.
กฎหมายบังคับให้นายจ้างจัดหาสภาพแวดล้อมการทำงานที่ปลอดภัย
2.
ช่วยเหลือ, ทำตามที่ขอ
do as (someone) asks or desires in order to help or please them
:
•
Would you oblige me by opening the window?
คุณจะช่วยเปิดหน้าต่างให้ฉันได้ไหม
•
He was always ready to oblige his friends.
เขาพร้อมเสมอที่จะช่วยเหลือเพื่อนๆ ของเขา