brave

US /breɪv/

UK /breɪv/

กล้าหาญ, ใจกล้า

ready to face and endure danger or pain; showing courage.

•

The brave firefighter rescued the child from the burning building.

นักดับเพลิงผู้กล้าหาญช่วยเด็กจากอาคารที่กำลังไหม้

•

It was a brave decision to leave her job and start her own business.

เป็นการตัดสินใจที่กล้าหาญที่จะลาออกจากงานและเริ่มต้นธุรกิจของตัวเอง

เผชิญหน้า, กล้าหาญ

endure or face (unpleasant conditions or behavior) without showing fear.

•

She had to brave the storm to get home.

เธอต้องเผชิญหน้ากับพายุเพื่อกลับบ้าน

•

He decided to brave the cold and go for a run.

เขาตัดสินใจเผชิญหน้ากับความหนาวเย็นและออกไปวิ่ง